Sporen van leven

Het ree laat op verschillende manieren sporen achter. Zo zijn er:

Prenten
De aan één schakeling van prenten, afdrukken van de hoeven in de grond, vormen één van de aanwijzingen voor het aanwezig zijn van reeën. Aan het patroon, de vorm, de afdruk en de grootte van de prent kun je zien of er een volwassen ree of een reekalf heeft gelopen of gerend.

Vegen en krabben
De reebok markeert, veegt en krabt, in de loop van het voortplantseizoen in zijn territorium aan bodem en planten zoals struiken en bomen. De veegplekken ontstaan doordat reebokken veelvuldig met hun gewei langs de objecten wrijven of deze tussen de geweistangen nemen en er vervolgens mee 'slaan'. En de krabplaatsen. niet te verwarren met ligplaatsen, ontstaan door krabben met de voorlopers. Zowel het vegen als het krabben zijn een vorm van markeren van het territorium (vlag planten).

Geur
Tijdens het lopen en krabben in de grond wordt een geurstof uit de geurklieren aan de poten naar buiten geperst waardoor een reukspoor wordt gevormd waaraan elk ree individueel te herkennen is. Daarnaast bevindt zich bij de reebok een geurklier bij tussen de onderhuidse basis van het gewei, de rozenstokken.

Ligplaatsen
Op droge meestal wat hogere plaatsen in zowel bos als veld ligt het ree graag te herkauwen. Naar mate deze vaker gebruikt wordt is deze ligplaats beter te herkennen. Voor dat het dier gaat liggen krabt het in de bodem. Op den duur ontstaat zo een plek waar de planten beschadigd, dood of weg zijn. De humus en de rottende bladeren liggen meer aan de rand. En in het midden is soms zelfs de harde bodem te zien. De aanwezigheid van een sprong is goed te herkennen door meerdere ligplaatsen. Uit de grootte en diepte zijn het gewicht en de grootte van de reeën ten opzichte van elkaar af te leiden.

De reebok markeert in de loop van het seizoen o.a. door middel van het z.g. "vegen" zijn territorium aan planten zoals struiken en bomen. Tegelijkertijd verwonden zij de bodem door te krabben met hun poten.

Het vegen bestaat uit het tussen de geweistangen nemen van ruigte zoals twijgen, op de grond liggende takken of grote planten. Door op- en neergaande bewegingen of heen en weer slingeren van de kop brengen ze de de geurstof uit hun geurklier in contact met het voorwerp. Dit gebeurt vaak zo heftig, dat de bast van de takken en stammen geschuurd wordt of planten zelfs uit de grond worden gerukt. De sporen die het vegen achterlaat worden veegsporen genoemd.

Het is een misverstand dat de reebok veegt om de dode bast van het voltooide gewei te vegen. De afgestorven bast droogt sterk en krimpt daardoor zodanig dat de bast van het gewei valt. Dat proces vindt plaats in één etmaal. De veegsporen ziet men echter van half maart tot medio augustus.

Veegsporen zijn dus niet het gevolg van het voltooide gewei maar van het markeren van het territorium.

Ervaren beheerders van reeën herkennen aan de dikte van de geveegde plaatsen dat het hier om relatief groot of klein gewei gaat en kwalificeren dit dan als grote/oude of kleine/jonge bok. De werkelijkheid is dat de dikte van geveegde objecten niets zegt over de grote noch de leeftijd van van de reebok of het gewei maar meer over de vorm van het gewei met name de ruimte tussen de geweistangen.