(Lyme) en Teken-encefalitis
Verwekker
Teken zijn onlosmakelijk met wilde dieren verbonden. Zij zuigen bloed bij hun gastheer en laten zich vervolgens vallen. Teken besmetten daarbij hun gastheer met ziektes zoals ziekte van Lyme en Teken-encefalitisvirus.
Besmettingsbron en wijze van overdracht
Teken laten zich vallen of kruipen op dieren. Vermoedelijk trekt de warmte van de gastheer hen aan.
Ziekteverschijnselen bij het dier
Volgezogen teken zijn van enige afstand al zichtbaar, vooral aan de kop en hals. Verder zien we geen opvallende gedragsverandering. Bij nader bestuderen zitten de teken ook vaak in de liezen van het dier. Opvallend is de enorme toename van teken op niet gezond ogende reeën.
Uit bloedonderzoek, door het DWHC, bij reeën is duidelijk geworden dat op meerdere locaties in Nederland antistoffen tegen het teken-encefalitisvirus en de ziekte van Lyme voorkomen. Uit statistische berekeningen blijkt dat er sprake is van een toename van het aantal locaties.
Verspreiding en frequentie
Teken komen net als Schurftmijt (Scabiës) wijd verspreid voor bij (landbouw)huisdieren, pluimvee en dieren in het wild. In het algemeen geldt dat mensen die veel in de natuur komen risico lopen dat teken op hen kruipen. Daarom:
Aangezien deze zooönosen ook voor mensen ziek makend zijn is het belangrijk je te beschermen tegen teken beten en een teken-controle te doen nadat u in de natuur bent geweest. Het tijdig verwijderen van een teek is belangrijk, omdat het teken-encefalitis virus direct na vasthechten kan worden overgedragen.
Waarom het ree als indicator? Het teken-encefalitisvirus, ook wel aangeduid met de afkortingen TBE of FSME , is een virus dat niet gelijkmatig verdeeld over een groot gebied voorkomt, maar kleinschalig in haarden. Omdat het onbegonnen werk is om overal teken te verzamelen en te testen op het virus, wordt gebruik gemaakt van onderzoek bij reeën.
Meer informatie:
https://www.dwhc.nl/ziekten/teken-encefalitis
https://www.rivm.nl/ziekte-van-lyme
https://www.rivm.nl/tekenencefalitis